“Beste meneer Piet, het spijt me maar mijn kat had mijn samenvatting opgegeten”
De communicatie tussen een student en een docent is een typische. Helemaal wanneer deze via e-mail geschiedt. Je docent e-mail je niet zomaar, meestal doe je dit met een verzoek om informatie of een verzoek om een gunst. Maar op welke voet communiceren Maltese studenten bijvoorbeeld met hun docent? Mag een Maltese student ‘Hé Piet,’ zeggen, of moet deze zijn e-mail beginnen met ‘Geachte heer Jansen’? En is het hen eigen om een verzoek in te kleden in honderd-en-één smoesjes, of zijn ze heel to-the-point en zeggen ze meteen waar het hen om gaat?
Het blijkt dat Nederlandse studenten hun docent vaker aanspreken met de voornaam dan Maltese studenten. Nederlandse studenten dienen hun verzoek in vanuit hun eigen perspectief (speaker-oriented perspective), Maltese studenten vaker vanuit het perspectief van de ander, de docent (hearer-oriented perspective). Verder blijkt dat studenten helemaal niet snel echt ‘sorry’ zeggen tegen hun docent, maar wel vaak –en dan vooral Maltesen- zeggen dat ze ‘het de volgende keer veel beter gaan doen!’. Tenslotte ligt het bijna nooit aan hen zelf als er iets mis gaat, vooral Nederlanders wijzen graag naar iets/iemand anders: het was écht niet zijn schuld, zijn kat had immers zijn samenvatting opgegeten..
